Maurits Escher
Icosaëder
Over het schilderij
In 1962/3 ontwierp Escher voor het 75-jarig jubileum van Verblifa (de Vereenigde Blikfabrieken, die toen nog in Krommenie stonden) een blikje met 20 vlakken (Icosaëder naar het oud-Griekse woord voor twintig "εἴκοσι") bedoeld voor het personeel en zakenrelaties. Het was gevuld met 400 gram bonbons van Droste en Verkade. Op de vlakken van de driehoeken staan drie gestreepte schelpen op een grijze ondergrond. Op iedere punt staan 2 halve benen van een zeester. Doordat het twintigvlak aan elkaar wordt bevestigd om er een blikje van te maken, komen steeds vijf punten bijeen waardoor de zeester automatisch vijf poten heeft gekregen. De schelpen zijn in het blik geperst. Op de onderkant bevindt zich het bekende Escher logo gecombineerd met de jaartallen van de Vereenigde Blikfabrieken. Er ging heel wat discussie aan de opdracht vooraf omdat Escher graag een complexe opdracht wilde aangaan welke vervolgens technisch nogal wat uitdagingen met zich meebracht, of zoals een van de betrokkenen formuleerde: "Wij zaten er echt ‘tegenaan’ te kijken, 20 (!) driehoekige vlakken, 30 ribben en 12 hoeken in elk waarvan 5 vlakken samen komen! Nog nooit vertoond in die 75 jaar blikbewerking en vermoedelijk daarvoor ook niet.” De fabriek vond het een groot probleem zo’n moeilijke vorm in een relatief kleine oplage van 7000 stuks te maken. Gelukkig kwam Escher ook met de oplossing voor de productie door een vlak te ontwerpen waaruit het trommeltje kon worden "gevouwen". Bron: www.escherinhetpaleis.nl
Over de kunstenaar
Maurits Cornelis Escher is een van ’s werelds meest beroemde grafici. Zijn kunst wordt wereldwijd door miljoenen mensen bewonderd. Nadat hij gezakt is voor zijn eindexamen, en na een kort intermezzo in Delft, begint M.C. Escher met zijn lessen bouwkunde aan de School voor Bouwkunde en Versierende Kunsten in Haarlem. Al na een week vertelt hij zijn vader dat hij wil ophouden met zijn lessen bouwkunde en zich wil toeleggen op de studie grafische kunsten. Hij wordt hierin gesteund door zijn leraar Samuel Jesserun de Mesquita, aan wie hij zijn tekeningen en linoleumsneden heeft laten zien. Nadat hij zijn school heeft afgerond reist hij langdurig door o.a. Italië, waar hij zijn vrouw Jetta Umiker ontmoet en met wie hij in 1924 trouwt. Zij gaan naar Rome, waar zij tot 1935 wonen. Gedurende deze 11 jaar reist M.C. Escher ieder jaar door Italië waarbij hij tekeningen en schetsen maakt die hij, later thuis in zijn atelier, gebruikt voor zijn prenten. Gedurende zijn leven maakt Escher 448 litho’s, houtsneden en houtgravures en meer dan 2000 tekeningen en schetsen. Naast zijn werk als graficus, illustreert hij boeken, ontwerpt tapijten en bankbiljetten, postzegels, wandschilderingen, intarsia panelen etc. M.C. Escher wordt gefascineerd door de regelmatige geometrische figuren van de wand -en vloermozaïeken in het Alhambra, een veertiende-eeuws kasteel in Granada, Spanje, dat hij in 1922 en 1936 bezoekt. In 1941 ging het gezin Escher terug naar Nederland en verhuisde naar de Nicolaas Beetslaan 20 in Baarn. Vanaf 1955 woont Escher op de Van Heemstralaan 28, waar hij tot 1970 bleef. Deze periode is Eschers productiefste, maar twee operaties weerhielden hem ervan prenten te maken. Tijdens zijn wandelingen door de bossen bij Baarn ontstonden de ideeën voor zijn werken Drie Werelden, Modderplas en Rimpeling. Eschers vrouw verhuisde in 1968 terug naar Zwitserland, waar ze de rest van haar leven zou doorbrengen. Escher verhuisde in 1970 naar het Rosa Spier Huis in Laren (NH), een rusthuis voor kunstenaars waar hij een eigen atelier had. Hij overleed in 1972 op 73-jarige leeftijd in Hilversum en werd begraven op de Nieuwe Algemene Begraafplaats aan de Wijkamplaan te Baarn.